- māgnificus
- māgnificus adj. with comp. magnificentior, and sup. magnificentissimus
[magnus+2 FAC-], great, elevated, noble, distinguished, eminent, august : incedunt per ora vestra magnifici, S.: factis vir magnificus, L.: animus: civis in suppliciis deorum, fond of display , S.: elegans, non magnificus, fond of show , N.— Splendid, rich, fine, costly, sumptuous, magnificent : civitas, S.: aedilitas magnificentissima: ornatus: funera, Cs.: res gestae, L. —Of speech, of high strain, lofty, sublime : genus (dicendi): magnificentius genus dicendi.— Boastful, pompous : verba, T.: edicta, Ta.
* * *magnifica -um, magnificentior -or -us, magnificentissimus -a -u ADJsplendid/excellent/sumptuous/magnificent/stately; noble/eminent; proud/boastful
Latin-English dictionary. 2013.